Het verschil tussen de seizoenen is ook in het zuiden van Portugal goed merkbaar. Gelukkig maar, want anders zou het zeer eentonig worden. Dus net als in België kijken we hier uit naar de lente. Af en toe zit er al eens een dag tussen die weermannen zouden omschrijven als zomers, maar meestal dartelt de temperatuur rond de 15 graden. Akkoord, naar Belgische winternormen is dat een luxe, maar we hebben ons ook op dat vlak al flink ingeburgerd. Beneden de 20 graden dragen we een trui. Al durf ik, beschut tegen de wind en in het zonnetje, op het middaguur wel eens wat extra vitamine D opslaan. Een goed boek lezen in het deugddoende zonnetje staat hoog in mijn gelukslijstje. Op dezelfde plaats diep nadenken over het leven scoort ook goed. Deze laatste activiteit wordt door Lieve soms oneerbiedig 'slapen' genoemd maar ik omschrijf dat liever als 'een Engelse brief schrijven'.
Iedereen kent wel het begrip 'op een blauwe maandag'. De uitdrukking 'op een bruine donderdag' zal veel minder vertrouwd in de oren klinken. Ik leg het graag even uit. Dit betekent dat de nacht voordien in alle rust en stilte een zanddekentje uitgespreid werd over een flink deel van de zuid-Portugese kustlijn. Het zijn de restanten van een storm boven de Afrikaanse woestijn. Mijn eerste reactie wanneer ik dan 's ochtends door het raam kijk is dat het misschien toch wel tijd wordt dat ik de auto eens ga afwassen. En dat de buurman hetzelfde klusje te wachten staat. En eigenlijk alle andere buren ook. Maar niet alleen de auto's zijn dan aan een poetsbeurt toe, ook het voetpad, de voortuintjes, de tuinen achteraan en de balkons zien allemaal bruin van het zand. Zo een bruine donderdag was het de voorbije week dus. Tot vandaag waren de mensen bezig met poetsen en schrobben. We hadden het geluk dat we net nu een paar van onze kinderen op bezoek hadden. En dat ze heel graag de handen uit de mouwen steken. Zo konden ze ervaren dat ook hier af en toe nog moet gewerkt worden. Heel af en toe.
Gisteren trokken we naar het carnavalsfeest in Loulé. Nu ben ik eigenlijk totaal geen liefhebber van het carnavalsgedoe maar omdat de optocht in Loulé omschreven wordt als een van de meest authentieke van Portugal waagde ik het maar. Misschien ook wel om onze bezoekers nog wat meer op de streek verlekkerd te maken. Na afloop waren we het er allemaal over eens dat het de moeite waard geweest was. Er waren prachtige wagens bij. Natuurlijk begrepen we niet steeds waarmee juist de draak gestoken werd, maar den Donald is den Donald en een Braziliaanse schone is een Braziliaanse schone. Ook daar waren koetswerkjes bij om binnensmonds van te kwispelstaarten.