Een van de wensen die bovenaan ons lijstje stond bij de voorbereiding van onze verhuis was het hebben van een snelle internetverbinding. En bleek dát nu net een van de weinige zaken te zijn die we niet gerealiseerd kregen.
Er zijn in de Algarve drie belangrijke telecombedrijven: Vodafone, Meo en NOS. Deze bieden, net zoals in Belgïe Proximus en Telenet dat doen, vaste en mobiele telefonie, internet en televisie aan. Wij waren enkel op zoek naar internet. De Portugese televisiekanalen en een vaste telefoonlijn betekenden immers niet direct een meerwaarde voor ons. Na een uitgebreide test met verschillende prepaid kaartjes stapten we enkele maanden geleden uiteindelijk in een abonnementsformule van NOS. Het bleef behelpen want net zoals bij de andere aanbieders bleek de uiteindelijke snelheid heel wat lager uit te vallen dan wat beloofd werd. Beterschap zou er enkel komen als het kabelnetwerk ook in Tavira zou gelegd zijn. Een meerjarenplan. Dus leerden we multitasken. Een koffietje gaan halen na het invoeren van een wachtwoord. Een wandelingetje door het huis met de stofzuiger tijdens het ophalen van mails. Al heb ik de indruk dat vooral de mails van Lieve trager binnenkwamen. Ze liep in elk geval vaker met de stofzuiger rond. Of ik kan goed veinzen dat ik veel geduld heb.
Om een bijkomende electriciteitsaansluiting in de tuin aan te koppelen werd vorige week de stroomvoorziening uiteraard even af- en aangezet. Dat bleek niet goed te zijn voor de gezondheid van onze internetmodem want die gaf vanaf dat moment geen teken van leven meer. Eventjes naar de NOS winkel in Olhao om de modem om te wisselen en klaar zou Kees zijn. Niet dus. De omwisseling kon enkel in de technische entiteit in Faro. Maar die waren door hun stock heen en dus mochten we zonder modem terug naar huis. Opnieuw tijdelijk een prepaidkaartje van Vodafone gekocht en we konden ons weer een week behelpen. Toen we de tweede keer in Faro stonden was de modemvoorraad nog steeds niet aangevuld maar we zouden ons voorlopig kunnen behelpen met een modem van de vorige generatie. Die nóg trager zou werken.
Toen ik aan de lieve jongedame vroeg of ze een idee had in welk jaar het kabelnetwerk tot bij ons zou geraken tokkelde ze wat op haar computer en antwoordde ze doodleuk: 'É já realisado'. Ik liet haar dat voor de zekerheid maar nog eens in het Engels herhalen want ze hield voet bij stuk. En of ze gelijk een afspraak mocht vastleggen met een technieker die de aansluiting zou kunnen in orde brengen? Want natuurlijk was er net nu een actie bezig zodat we voor enkele eurootjes per maand extra niet alleen snel internet maar ook televisie en vaste telefonie in huis haalden. We stemden toe na de bevestiging dat we het contract mochten annuleren mocht blijken dat ze niet de waarheid had gesproken.
Gisteren kwam dan de technieker. Hij dacht vlug eventjes de modem in te pluggen, de software te downloaden en vrolijk naar zijn volgende klant te kunnen rijden. Dat was buiten de waard gerekend. In dit geval heette de waard TV-Vlaanderen. Omdat de bestaande kabels voor díe applicatie al gebruikt worden diende hij een extra kabel te trekken. Hiervoor vond hij een wachtbuis die eigenlijk voor een smallere kabel bedoeld was. Of ik hem wilde helpen door aan de andere kant van de buis aan de kabel te willen trekken telkens hij 'sim' riep? Hij deed wat 'cream' op de kabel en langzaam maar zeker lukte het. Dan volgde de aansluiting op het kabelnetwerk zelf. Dat lag onder het voetpad, drie huizen verder. Weer 10 meter extra kabel. Enfin, na drie uur werken was de klus geklaard. We hebben snel internet langs een vazelinekabel. Ik zal wel zelf meer moeten stofzuigen. Elk voordeel heeft zijn nadeel. En misschien vind ik hier wel ergens een Freddy Mercury outfit.....