Mag ik me even voorstellen? Wally is mijn naam. Een goed half jaar geleden werd ik geboren en de mevrouw van het huis waar ik ter wereld kwam was op de hoogte dat ik een actieve reiziger zou worden. Ze liet me dan ook van bij het begin diverse taalcursussen beluisteren zodat ik nu al meerdere talen begrijp en blaf. Vandaar dat ik jullie mijn reisverhaal van gisteren in geur en kleur kan vertellen. Met dank aan mijn baasje voor het typwerk.
Om half zeven Portugese tijd liet het vrouwtje me al uit. Zelfs voor mij was dat heel vroeg en ik voelde aan dat het een lange dag zou worden. Kwart na zeven bracht een vriendelijke man ons met de taxi naar de luchthaven van Faro. Daar kon ik nog eens de pootjes strekken en had ik veel succes bij de andere reizigers. De dame van de balie waar de bagage ingecheckt wordt vroeg welk geslacht ik had. Het nut van die vraag begreep mijn baasje niet. Het was omdat ze er op letten dat ze bij de dieren die in de cabine meereizen voldoende afstand behouden tussen honden en katten, dat is logisch, maar ook tussen reutjes en teefjes. Kijk, dat vind ik nu niet eerlijk: mijn baasje mocht namelijk wel naast een Braziliaanse ... schoonheid zitten. Waarvoor dat stel airbags diende dat ze meedroeg gaat mijn hondenverstandje te boven, maar baasje vond dat precies wel leuk om te zien. O ja, bij de veiligheidscontrole heeft het personeel nog tegen elkaar gegrapt of ze gezien mijn kleur mijn pootjes niet zouden testen op drugs. Nog zo een en ik laat mijn bruine vacht in het grijs zetten! De vlucht verliep vlekkeloos en zowel het vrouwtje als ikzelf sliepen bijna heel de tijd. Ik denk dat baasje, die aan het raam zat, vooral van het prachtige landschap, buiten en binnen, genoot. Er waren amper wolken- of andere sluiers die het uitzicht verhinderden.
In Eindhoven konden we direct de bus van de luchthaven naar het treinstation nemen en daar kon ik nog eventjes een plasje doen voor we op de trein naar Antwerpen stapten. De baasjes hadden nauwelijks tijd om een broodje en een koffietje te kopen op het perron! Ook in Berchem was er aansluiting met een trein naar Sint-Niklaas. Bovendien hadden we overal een zitplaats en reden alle treinen stipt op tijd. Wat had baasje dan gezegd over ik-weet-niet-hoeveel stakingsdagen bij het spoor? Hij zal weer eens te vroeg bezorgd geweest zijn. Ik kan hem nog veel leren.
Nog een grappig weetje. Als je een tienbeurtenkaart van de lijn wil gebruiken is de procedure anders op de tram dan op de bus. Op de tram steek je de kaart in de machine en is Kees klaar. In dit geval ook Hubert. Op de bus moet de chauffeur blijkbaar ook nog iets doen om de kaart te ontwaarden. Baasje wist dat niet en dat zorgde bij de al opgefokte chauffeur bijna voor een crisismomentje. Na de uitschakeling van zijn land van herkomst op de wereldbeker voetbal nu dit er nog bij, ik begrijp hem. Maar Shih Tzu's hebben dan ook meer empathie dan de meeste mensen.
Na een reis van 9 uren lag ik terug in mijn Belgisch nestje. We hebben alle drie goed geslapen en nu is het de hoogste tijd om mijn snuffelgazet te gaan lezen in het park. Tot later nog wel eens.
Natte likjes, Wally.