Om maar direct met de patrijspoort in huis te vallen: zo'n cruise, dat is zeker voor herhaling vatbaar. Eerlijkheidshalve vertrok ik met een aantal vooroordelen die ik bij deze stuk voor stuk wil vernietigen.
1. Een cruise is enkel voor bejaarden. Er waren inderdaad senioren en medioren - zoals wij - aan boord maar ook opvallend veel jongeren. Er was zelfs een school uit de omgeving van Malaga waarvan een aantal klassen dit als eindreis gekozen had. Had ik vroeger in het college geweten dat het begrip Rome-reis zoveel ladingen dekt dan hadden we mogelijks niet zo gerevolteerd tegen de 'latinisten' en niet voor een reis naar Scandinavië gekozen. Al bewaar ik ook daar goede herinneringen aan.
2. Een cruise is saai. Vergeet het maar. Ik heb moeite moeten doen om tijd te maken om een thriller uitgelezen te krijgen waarvan ik bij ons vertrek al dicht bij de ontknoping zat. En dan ging ik in vergelijking met het overgrote deel van de passagiers nog vroeg naar onze kajuit. Aan de oogjes bij het ontbijt kon ik goed merken dat de meeste niet lang toe waren geweest. Gelukkig bleek de geluidsisolatie aan boord optimaal te zijn want elke nacht heb ik geslapen als een (mat-)roosje.
3. Een scheepskajuit werkt claustrofobische gevoelens op. Ik heb ooit in kleinere hotelkamers geslapen. In plaats van een patrijspoort was er een glazen schuifdeur en op het terras was het bij momenten zalig vertoeven in een van de 2 zeteltjes en met de voetjes op een poef.
4. Scheepskost is niet te vreten. De dag begon met een ontbijtbuffet om U tegen te zeggen. Op de middag werd andermaal een hele reeks gerechten aangeboden, tussen vier en zes kon je een nieuw hongerke stillen met pizza's, frietjes, balletjes in tomatensaus en meer van die toestanden. Om 's avonds de dag met een culinaire apotheose te beëindigen. Niemand minder dan tweesterrenchef Paco Roncero tekende voor de maaltijden en naar het team dat die hoogstandjes bereidde zou aan wal door veel restauranteigenaars met dikke contracten gezwaaid worden.
5. Een cruise is duur. Dit is niet langer waar. Uiteraard betaal je meer voor een buitenkajuit met balkon dan voor een binnenkajuit maar dat zijn persoonlijke keuzes. Feit is dat je op geen enkele andere manier op een week tijd van zoveel verschillende steden kan 'proeven'. Op een week tijd legde het schip 3.496 kilometer af. Ik maakte kennis met Sardinië, Rome, Firenze en Alicante. Verrassend genoeg is het vooral die laatste stad die ik zeker nog opnieuw wil gaan bezoeken.
6. Een reisagent behoort tot een uitstervend ras want je kunt alles op internet vinden en boeken. Ik durf beweren dat onze reisagent hier in Tavira een enorme meerwaarde gegeven heeft. Zelfs bij de keuze van de kajuit wist hij ons te vertellen welke voordelen een hut aan bakboordzijde tijdens deze reis had. Hij gaf ons ook het advies om de uitstappen niet aan boord te boeken maar wel vooraf bij een externe firma die identieke trips aanbiedt .... voor de helft van de prijs op het schip. Alles wat die man vertelde was 100 procent juist.
7. Een gepensioneerde die in de Algarve woont moet niet meer op reis gaan. Het was nu 4 jaar geleden dat ik, buiten de trips van en naar de Algarve, nog eens 'echt' op reis ging. Ik kan verzekeren dat het veel deugd gedaan heeft. Hopelijk komen er nog veel nieuwe reizen in de toekomst. Maar daarvoor moet je meer geluk - lees: gezondheid - dan verstand hebben. Dat kan voor mij geen probleem zijn gezien mijn beperkte bezit van dat laatste.