In het eerste gedeelte van mijn professioneel leven kwam de toenmalige directie van het bedrijf met een origineel idee. Het personeel zou nog slechts vier dagen per week werken. Omdat het werkdagen van negen uur waren bleef het een fulltime job en om geruzie over de meest gegeerde vrije dagen, die juist voor en na een weekend, te voorkomen schoof de vrije dag iedere week een dag op. Was men in week 1 op maandag vrij, dan was dat in de volgende week op dinsdag, enzoverder. Om de vijf weken had men dus een zogenaamd lang weekend: van donderdagavond tot dinsdagmorgen.
We hebben hier opnieuw een soort vierdagenweek ingevoerd. Op maandag en dinsdag gaan we naar het strand. Woensdag zijn we vrij. Op donderdag en vrijdag gaan we opnieuw naar het strand en in het weekend....genieten we verder.
Onderschat onze werkweek nu toch niet. Na een rit van 3 kilometer parkeren we aan Quatro Agua's waar de veerboot naar Ilha de Tavira aanmeert. Maar de slimmeriken van de plaatselijke zeilclub hebben het gat in de (parkeer-)markt gevonden en hebben hun terrein afgebakend. Ze hebben een wachthuisje aan de oprit gezet, hingen een papier met '2,5 euro' aan de zijkant en...de kassa rinkelt. Voor ons niet gelaten, maar de voorbije week gingen ze te ver! Een elektrisch bediende slagboom plus tarifering naargelang de tijd dat de auto er die dag gestaan had. Prijs: zowat 5 euro per dag, meer dan een verdubbeling. Was dit bedoeld om ons hier als Belg nog beter thuis te laten voelen? Dan hadden ze Hoembert (mijn plaatselijke aanspreektitel hier) toch wel wat onderschat. In een plotseling opmerkelijk vloeiend Portugees vertelde ik aan de opzichter wat ik van het nieuwe systeem vond. Lieve complimenteerde me voor mijn vooruitgang op taalgebied en voegde er direct fijntjes aan toe dat nu niet de zeilclub maar wel wij met een parkeerprobleem zaten. Dat viel nogal mee want omdat onze werkdagen, naar Portugese normen, vrij vroeg starten is er tot nu toe sindsdien steeds plaats geweest op de parking van de gemeente die slechts 150 meter verder van de veerboot ligt. Gratis.
Op het strand gaat de drukke dag daarna verder: zonnecrème insmeren, lezen, muziek beluisteren, de golven observeren, de temperatuur van het zeewater controleren, de andere strandgasten bekijken (de grondigheid waarmee hangt af van hun leeftijd en geslacht), regelmatig eens drinken (zeer belangrijk bij temperaturen boven de 30 graden!!), iets eten, opnieuw insmeren,... U begrijpt dat we 's avonds moe - maar tevreden - naar huis terugkeren. Nog een wandelingetje met de honden, het avondmaal verorberen en afhankelijk van de muggenpopulatie ofwel nog enkele uren buiten zitten ofwel in de koele woonkamer wat naar televisie kijken.
Het is in deze omstandigheden vanzelfsprekend dat we steeds verlangend uitkijken naar het weekend. De boog kan niet altijd ontspannen staan.
In de fotogalerij heb ik overigens een foto toegevoegd van mijn bureau vroeger, en van mijn huidige werkplek. Het citaat op de eerste foto vind ik overigens heel geslaagd.