Uitgerekend op de dinsdag die in België nooit zal vergeten worden ontmoeten we een dertigtal Vlamingen die net als wij allemaal lid zijn van de Nederlandstalige Club (NCA) Portugal. Onder leiding van een enthousiaste gids bezoeken we in Estoi de Igreja Matriz en krijgen we een rondleiding op de Romeinse ruïnes van Milreu. Zoals steeds zijn sommige weetjes die in de marge verteld worden meer dan de moeite waard om te onthouden. Hier komt er eentje. In de Algarve werd in kaart gebracht waar er historisch gezien of door vondsten uit het verleden, kans bestaat dat er archeologische schatten in de grond zitten. Wanneer voor zulk stuk grond een bouwaanvraag ingediend wordt is de koper (!) verplicht vooraf een onderzoek van de ondergrond toe te laten. Dit kan niet alleen voor enorme vertraging in de geplande bouwwerken zorgen, maar het is ook de nieuwe eigenaar die opdraait voor alle kosten. Opletten dus als je denkt hier voor een habbekrats een enorme lap grond te kunnen kopen.
Een bezoek aan het Palácio do Visconde de Estói, het enige paleis in de Algarve, staat ook op het programma. Dit prachtstuk raakte in de loop der jaren in verval, tot het in de lente van 2009 na een grondige opknapbeurt opnieuw geopend werd als pousada, een luxehotel. Gelukkig bleven veel oorspronkelijke pareltjes, zoals de kapel met zijn met bladgoud belegde preekstoel en de dubbele trap, gedecoreerd met tegeltjes en bladgoud, bewaard.
Daarna rijden we naar Montarroio waar we in Günther's Restaurante - met Belgische eigenaar - bij een lekkere maaltijd verder kennismaken met enkele mede-Vlamingen. Het zal niet bij deze ene ontmoeting blijven denk ik zo.
Op Goede Vrijdag trekt traditioneel de processie door de straten van Tavira. Niets speciaals...dacht ik. Tot we na ons vrijdagdiner - het is dan half elf - terug buiten komen. Straatverlichting gedempt en heel de straat bedekt met olijftakken. Duizenden toeschouwers onder wie slechts weinig toeristen. Ingetogen stilte. Dan passeert de processie. Honderden deelnemers. Kippenvel. Mijn gedachten bij de tragedie in België. Waanzin. Zo ver weg en toch zo dichtbij. Het wordt een stille zaterdag.