Nu onze dochter terug naar België is worstel ik met een dubbel gevoel. Langs de ene kant doet het deugd om te merken hoe jong volwassenen op eigen benen willen en kunnen staan, langs de andere kant blijf je als ouders toch bezorgd over hoe ze het er in de harde wereld vanaf zullen brengen. Maar dat is iets van alle tijden en ik heb er alle vertrouwen in dat het wel goed komt.
Al is het hier momenteel nog steeds meer dan 25 graden, toch is het te merken dat het zomerseizoen voorbij is. Er daalt stilaan een merkwaardige rust over Tavira, nu de meeste toeristen terug op weg naar huis zijn. Tijd dus om me te wapenen tegen het zwarte gat. Figuurlijk gesproken uiteraard want ik heb het niet over onze Afrikaanse overbuurvrouw, dat is een vriendelijk mens. Nee, ik ga me organiseren tegen de mogelijke verveling, dat vervloekte hoofdkussen van de duivel!
Omdat ik dit jaar al zoveel zekerheden en gewoonten opzij gezet heb doe ik er nog maar enkele extra bij. Ik maak mijn goede voornemens niet langer op 1 januari maar op 1 oktober! We voelen ons jong dus gaan we terug naar school. Vandaag hebben we ons ingeschreven in de Academia Sénior de Tavira waar we de cursus Portugees zullen volgen. Ja 'we', want ook Lieve wil het een kans geven, wat mijn bewondering voor haar nog maar eens naar een hoger niveau tilt.
Rond een gezonde geest hoort een gezond lichaam te zitten. Ook daar zal aan gewerkt worden. Vorige week een testje gedaan op de website van Runtastic, twee dagen van de trap gesukkeld als een eeuweling en vandaag begonnen met de eerste 'training' op weg naar mijn doel. Dat ik vandaag niet zal bekend maken, kwestie van een slag om de arm te houden nietwaar?
Wat ik wel al kwijt wil is dat ik in 2017 weeral enkele zaken van mijn bucketlist hoop te kunnen schrappen. En zodoende plaats te maken voor nieuwe onvergetelijke ervaringen. Een mens is toch maar zo oud als hij zich voelt.