'Zie je wel? Ik had het toch voorspeld!' hoor ik nu hier en daar al een gemompelde reactie. Helaas voor deze kritikasters, het was maar voor een weekje dat we terugkwamen. Januari is nu eenmaal de nieuwjaarsmaand. Hoe tof de moderne communicatiemiddelen ook zijn, er gaat niets boven een persoonlijke ontmoeting om iemand het allerbeste toe te wensen voor het nieuwe jaar. Ook het voorlezen van een nieuwjaarsbrief door een kleinkind via skype zou veel van zijn vitamientjes verliezen. Vergelijk het met het verschil tussen een versgeperst appelsiensapje met de inhoud van een brik uit de supermarkt.
Ook nu zat er weer een thrillermomentje in onze trip. Zelfs nog voor we ons huis verlieten. Sta ik om kwart na vijf in de morgen onder de douche, gaat het licht uit in de badkamer. Voorzichtig zoek ik me een weg naar de deur en daar is Lieve al met een zaklamp in de hand. Stroompanne. En blijkbaar niet in heel de straat dus dat wordt spannend. In het boek 'Handige Hubert voor Dummies' staan enkel lege pagina's. Maar dan volgen de successen elkaar op. Ik vind de zekeringenkast. Ik krijg ze open. Ik duw op een rode knop. Het licht floept aan. Klaar om te vertrekken. O ja, ik zal me best eerst nog afdrogen en aankleden. De bagage staat al sinds gisteren klaar in de auto. Daar is ze graag een tijdje zoals jullie al weten.
Ofwel zijn de horrorverhalen over Ryanair sterk overdreven, ofwel hebben we een speciale engelbewaarder want ook nu weer verliepen zowel de heen- als terugvlucht vlekkeloos. Het onthaal 'thuis' was hartelijk, het huis lekker warm en de logeerkamer prima in orde: wat kan een mens nog meer wensen? Een nachtje goed slapen en we waren klaar voor een hele reeks bezoekjes.
Uiteraard speelden kinderen en kleinkinderen de hoofdrol tijdens ons kort verblijf. We maakten ook van de gelegenheid gebruik om een reeks foto's te nemen zodat we onze familiekader in Tavira kunnen updaten. Maar ook enkele afspraakjes met ex-collega's deden heel veel deugd. Via facebook kwam ik terug in contact met iemand waarmee ik zo'n 20 jaar geleden samenwerkte en die ik sindsdien niet meer zag. Dan is het niet moeilijk om enkele uurtjes vol te babbelen. Zeker niet wanneer dat kan in een gezellig restaurant vlakbij de open haard. Genieten was dat!
We kunnen dus zonder overdrijven spreken van een heel geslaagd verblijf in het koude maar zonnige België. Toch straf dat het net in deze week voor het eerst in 64 jaar (!) sneeuwde in de Algarve. In Tavira lag er zelfs even een heus sneeuwtapijt. Ik ben benieuwd om het verhaal van onze Portugese plantenadviseur te horen. Hij vertelde me vorige zomer dat hij nog nooit sneeuw voelde. Nu wel dus.