Zoals jullie eerder al konden lezen breng ik tijdens de warme zomermaanden uiteraard veel tijd door op het prachtige zandstrand van Ilha de Tavira. Om het nuttige aan het aangename te paren heb ik mezelf opgelegd om regelmatig eens een stevige wandeling te maken langs de waterlijn. Het is zalig om met de voetjes in het water te stappen. En 't is ook goed voor mijn kleurtje want dat is als ijdeltuitje toch ook wel een beetje van belang. Volgende maand krijgen we de kids op bezoek. Hihi.
Tijdens die wandeling moet ik de eerste honderden meters wel laveren tussen de andere pootjebadende strandliefhebbers maar daarna neemt hun aantal vlug af. En dan kom ik in een zone van volstrekte rust: links de zee, rechts de duinen. Punt. Geen enkel gebouw, laat staan een flatgebouw, te zien. Zelfs in de verste verte niet. Als ze in Portugal iets als natuurpark inkleuren op een bestemmingsplan dan wordt dat gerespecteerd. Daar kan geen kapitaalkrachtige investeerder tegen op. En mochten er al uitzonderingen zijn, dan toch niet op de kilometerslange strandzone die deel uitmaakt van het Parque Natural da ria Formosa.
Van die absolute rust wordt ook gebruik gemaakt van mensen met een allergie. Voor strandkledij. Zag ik in het begin tot mijn verbazing één naturistisch 'geklede' medemens, bij nader toezien bleek dat geen uitzondering te zijn. Meerdere mannen en vrouwen lopen daar in hun blootje rond. Mijn eerste reactie was er een van verontwaardiging: het naaktstrand van de Algarve bevindt zich kilometers verder en is duidelijk afgebakend. Maar dan wordt merkbaar dat ik stilaan de Portugese mentaliteit overneem. Waarom zou ik mij daar nu lastig over willen maken? De zee is immers veel mooier dan die vergane gloriën die zich tegen beter weten in willen laten zien in hun natuurlijke staat.
En net vandaag hoor ik daarstraks op spotify toch wel een liedje van Toon Hermans zeker? De tango van het blote kontje! Doe jezelf een plezier en getroost je de moeite om het clipje op Youtube eens te bekijken. Een opname uit 1980 die hier brandend actueel blijkt te zijn: Toon was een Ziener! En ik weet al wat ik volgende week op het strand zal neuriën.
Met een zalige glimlach op mijn gezicht.