Augustus is voorbij: de rust is teruggekeerd in Tavira. Lieve ook. Misschien net daardoor ben ikzelf ook rustiger. Genietend van de zalige stilte in en rond ons huisje, enkel sporadisch verstoord door het geblaf van een attente hond. Die van de buren. Ja, Amor, ik weet het, jij geniet net als ik van jouw oude dag. Al besef ik na het bekijken van 'Buurman, wat doet u nu?' met Will Ferdy, dat op het begrip oud geen vaste leeftijd staat. Wie bezorgt me het contract dat ik moet ondertekenen om er op mijn 91ste nog zo lucide bij te lopen?
De zomer van 2018 is hier pas laat begonnen, met tot in juli temperaturen die een stuk onder het langjarige gemiddelde zaten. Nu ze de smaak te pakken hebben lijken de weergoden echter niet geneigd er vlug een einde aan te maken. Vandaag, 23 september, zitten we ruim boven de 30 graden, zowat het dubbele van in Vlaanderen nu. Meer in het binnenland flirt de thermometer zelfs met het getal 40.
Een doorsnee dag kabbelt meestal op hetzelfde stramien voorbij. Opstaan tussen 8 en 9. Ochtendwandeling met de woefjes, ontbijten, krantje lezen en na enkele spelletjes (op de tablet...) is het tijd voor het middageten. Daarna nog een beetje soezen en in de tuin wat afkoelen in en rond het water. Als vieruurtje genieten van een bordje fruit en op het balkon is het zalig om een boek te lezen en stilaan de zon te zien verdwijnen achter de bomen. Ja, ook hier korten de dagen. De honden gaan hun avondkrant lezen en daarna is het tijd voor een nieuwe maaltijd, naar zuiderse gewoonte nemen we die pas na 20 uur. We sluiten de dag af met enkele uurtjes televisie en een laatste hondenuitlaat. Het zal jullie niet verbazen dat we er soms aan twijfelen welke dag het is.
Voordat jullie nu besluiten dat dit allemaal wel getuigd van een mooi, maar ontzettend saai bestaan, wil ik toch eindigen met de cliffhanger dat dit maar de stilte voor de storm is. We hopen voordat het jaar 2018 geklasseerd wordt, nog enkele 'uitstapjes' te maken die ons naar maar liefst drie werelddelen brengen. Wordt vervolgd.