Vandaag is rood de .... rode draad in dit blogje. Niet in de betekenis uit de song van Marco Borsato. Evenmin in vijftig tinten zoals in die andere kleur, al komt met een beetje goede wil de laatste alinea aardig in de buurt. Maar deze felle kleur is toch voldoende aanwezig om als titel te mogen dienen.
De rode vuurmassa in en rond Monchique is bedwongen. Honderden hectaren natuur en talrijke huizen zijn vernield. Duizenden brandweerhelden gaven weer eens het beste van zichzelf. 'Nu wachten we eenvoudigweg op de volgende ramp' was het ietwat moedeloze maar jammer genoeg zeer realistische commentaar van de brandweercommandant. Ik wens de getroffenen veel moed en de kracht om opnieuw op te bouwen wat verloren ging. Als ze daarvoor tenminste de nodige middelen bijeen krijgen. Ook ten behoeve van de bombeiros worden weer acties op touw gezet. Heel wat materiaal ging in de vlammen op en ook de kledij van de hulpverleners werd zwaar beschadigd. Nu, nauwelijks enkele dagen na de ramp, is overigens opnieuw code rood afgekondigd in grote delen van de Algarve, inclusief Faro en Tavira.
Rood van plaatsvervangende schaamte word ik na het lezen van het verhaal van het koppeltje dat Vlaanderen inruilt voor een nieuw leven in Costa Rica. Ze zijn de racistische opmerkingen in Vlaanderen beu en geven er de brui aan. Ik stel zelf ook vast dat op de sociale media meer en meer 'grappige' of 'schandalige' zaken gedeeld worden waarin vluchtelingen of moslims de meestal bedenkelijke hoofdrol spelen of bespot worden. Ik ga er de wereld niet mee verbeteren maar ik gooi die rommel recht de prullenmand in. Mijn echte facebookvrienden delen zoiets niet.
Tot slot wil ik nog een goede raad geven. Dames, haal volgende lente bij jullie eerste bezoek aan het strand meteen jullie kleinste bikinikse boven, dat zal jullie veel ellende besparen. Ik verklaar me nader. Bij het op orde leggen van mijn kleerkast - jullie weten inmiddels dat ik me ontpopte tot een heel 'nieuwe' man - ontdekte ik (letterlijk) een zwembroekje waarvan ik eigenlijk het bestaan vergeten was. Ik gebruik het verkleinwoord in de vorige zin niet toevallig. Het kledingstukje is nog net geen reetveter maar op een Braziliaans strand zal je er toch niet mee uit de toon vallen. Helaas, ik, de nieuwe man werd op slag een domme man want ik hield er geen rekening mee dat de zuiderse zon nu voor het eerst haar gang kon gaan op enkele lichaamsdelen die nooit eerder zonlicht op zich kregen. Het resultaat mag niet gezien worden. Tenzij door Lieve volgende week. Maar alleen naar kijken. Of heel zachtjes aftersunnen. Ik haat rood. Het is zoals bij een stukje kip: het wit vlees is het lekkerste.