Sinds haar tienerjaren is Lieve een trouwe fan van Rob De Nijs. Wie bij de hond slaapt krijgt vlooien, dus door de jaren heen ben ook ik regelmatig aanwezig bij een van zijn optredens. Zeker bij de speciale concerten ontbreken we niet. Over enkele dagen wordt de zanger 75 jaar en voor die gelegenheid gaf hij gisteren een speciaal verjaardagsconcert in de Lotto arena. Dat was niet zonder risico want zou hij die wel gevuld krijgen? Weinig zaken zijn zo pijnlijk voor een artiest als moeten optreden voor een halflege zaal. Maar nee hoor: duizenden fans waren op de afspraak. Het was bovendien een geslaagde zet om net nu een cd uit te brengen met allemaal nieuwe liedjes. De afwisseling met de klassiekers uit zijn repertoire gaven het optreden net dat ietsje meer. Ook de aanvulling van zijn gebruikelijke muzikanten met een aantal strijkers en drie zangeressen betekende een meerwaarde. Uiteraard krijgen de jaren vat op hem en hij gaat af en toe de mist in bij zijn bind- of liedjesteksten. Ook fysiek is hij niet meer te vergelijken met de vrouwenmagneet die hij vroeger was en waarvan beelden geprojecteerd werden op de achtergrond. Maar zijn stem is gespaard gebleven. Hij brengt dan ook alle liedjes nog volledig live en dat kan van heel wat andere artiesten niet gezegd worden.
Een geslaagd optreden dus. Op hetzelfde moment trad Stan Van Samang op in een eveneens uitverkocht Sportpaleis en we waren vooraf gewaarschuwd voor zware verkeersdrukte in en rond Merksem. We begonnen dan ook al heel vroeg aan de avond met een middagje 'Antwerpse Meir en omgeving' zodat we tijdig en vlot een parkeerplaatsje vonden op de P+R op linkeroever. Zonder filestress bibberden we van winkel naar winkel en nadien warmden we ons op aan een Vlaamse klassieker: witloofrolletjes met hesp, gegratineerd in de oven. Zalig en letterlijk hartverwarmend. Het sappige Antwerpse dialect kregen we er gratis bij.
De terugtocht naar het Waasland na het optreden verliep iets minder vlot dan verhoopt. De Lijn was blijkbaar niet klaar voor het transport van een grote massa concertgangers en het duurde bijna een uur vooraleer we als haringen in een ton terug naar de parking gebracht werden. Het had nog slechter gekund want toen we deze morgen buiten keken lag alles onder een wit tapijt. De eerste sneeuw die ik zag als gepensioneerde. Leuk voor de kindjes maar voor mijn part mag hij snel verdwijnen zodat we dinsdag vlot terug in Portugal geraken. Maar eerst vanavond nog een avondje Fado in het Cultureel Centrum Ter Vesten in Beveren.