Deze week waren we blij met de komst van enkele jeugdige en joviale bezoekers. Uit de beginletters van deze alliteratie weten de ervaren lezers van deze blog al dat Jellien er nog steeds bij was. En omdat de boog ook tijdens het studeren niet altijd gespannen kan staan trokken we er donderdag, de voorlaatste dag van haar blokbezoek, nog eens op uit. We maakten er maar ineens een daguitstap van. Met dank aan de steun van onze Schotse overbuur die zo goed was onze honden tijdens onze afwezigheid enkele malen uit te laten voor hun broodnodige boodschapjes. Beter een goede buur dan een verre vriend.
Er stond een boottocht op de Guadianarivier op het agenda. Deze rivier vormt over een grote afstand de natuurlijke grens tussen Portugal en Spanje. Een tip voor toekomstige bezoekers van de oostelijke Algarve: onder de benaming NiMa Montegordo kan je via facebook in contact komen met de organisatoren die, naast deze riviercruise, ook nog andere uitstekende evenementen aanbieden.
Het programma zag er als volgt uit. Om 10 uur gingen we in de haven van Vila Real aan boord van een rivierschip. We vaarden een dertigtal kilometer stroomopwaarts tot aan het plaatsje Foz de Odeleite. Daar kregen de natuurliefhebbers een wandeling onder leiding van een gids aangeboden terwijl de anderen alvast een aperitiefje konden drinken aan de rand van het zwembad van de Quinta do Rio.
Het middagmaal dat volgde was een prachtig voorbeeld van het mediterraan dieet. Niet enkel de gezonde voeding maar meer nog de omstandigheden eromheen vormen de basis hiervan. Men neemt immers ruim de tijd om te eten, stress en wifi zijn ver weg en men geniet volop van het zuiderse klimaat en het contact met vrienden en familie. Tijdens de maaltijd hoorden we traditionele Portugese liederen en lifemuziek. Alles wat we verorberden was in de directe omgeving geteeld of gekweekt. De spelregels aan de grote houten tafels waren eenvoudig: was er van iets tekort dan volstond het om de schaal of het deksel van de pot omhoog te houden en enkele seconden later werd het ontbrekende aangevuld. De maaltijd werd afgesloten met een onvergetelijke samenzang waaraan alle medewerkers zonder onderscheid van rang of functie enthousiast deelnamen. Van collegialiteit en arbeidsvreugde gesproken. Ook wij zongen mee uit - minstens een - volle borst.
Op de terugtocht naar Vila Real genoten we op het dek verder van het zonnetje en de prachtige natuur en eenmaal terug in Tavira volgde dan 's avonds nog een fadoconcert.
Na een formidabele dag vol vitamientjes C (uit gele, orange en fuchiakleurige vruchten), D (uit de zon) en E (uit de olijfolie) en omringd door toffe en mooie mensen voelde ik me volmaakt gelukkig.