Na orkanen geeft men blijkbaar ook aan hittegolven een naam. De hitte die nu het zuiden van Europa teistert kreeg de naam Lucifer toebedeeld. Dat klinkt niet zo grappig dan wat ik deze morgen tijdens het radionieuws hoorde. Daar had men het over een 'kakelverse' nieuwe verantwoordelijke in het dossier van de al-of-niet schadelijke eitjes. Maar ik dwaal af. Het is hier inderdaad zeer warm. In de nacht van vrijdag op zaterdag was het om 1 uur nog 34 graden buiten. Voor de blondjes onder de lezeressen: ja, in de schaduw. De wind bracht ook geen soelaas want die leek wel uit een oven te komen. Gelukkig deed de airco zijn werk. Net zoals de Portugese bouwvakkers en andere werknemers overdag hun job blijven doen. Met de onvermijdelijke - maar nu zeer goed te begrijpen - diepe zuchten en met talloze keren de woorden 'muito calor'. Respect voor die mensen.
Lucifer zou ook een toepasselijke naam kunnen zijn voor de emotionele achtbaan waar ik de voorbije weken een helse tocht op maakte. Gelukkig kwam intussen aan deze rit een einde en heb ik terug vaste grond onder de voeten. Verwacht op deze plaats geen verdere uitleg: met de wet op de privacy wordt hier niet gelachen! Toch een dikke merci aan de échte vrienden (en vriendinnen) die ik blijkbaar meer heb dan ik zelf inschatte. We kunnen terug verder.
Intussen gaat ook de 'Verao em Tavira 2017' verder. Vrijdagavond genoot ik van een optreden van de Angolese zanger Bonga. Deze 75-jarige singer-song writer is het levende (en nog geen klein beetje!) bewijs dat leeftijd niets zegt. De al hoge temperatuur op het Praça da Republica steeg nog enkele graden.
Gisteren, 24.178 dagen na mijn geboorte, ontdekte ik de operaliefhebber in mezelf. Vraag me niet waarom, maar ik nam plaats op een stoel voor het podium waar het Gala de Opera Verdi zou plaatsvinden. Was het een onweerstaanbare dwang? Het werd weer een unieke ervaring. Tot tranen toe was ik ontroerd door 4 prachtige stemmen. Een scene uit De Godvader was er niets tegen. Hoe vaak ga ik mezelf nog verbazen? Ik hoop nog dikwijls. En vermits hoop doet leven...