Het is meer dan 20 jaar geleden maar ik heb een kater. Is het de onverwachte terugkeer van Lieve naar België die me hoog zit? Weegt de zware beproeving van de dagen in eenzaamheid te moeten doorbrengen zo zwaar? Is er abrupt een einde gekomen aan mijn Portugese droomwereld? Wie zal het zeggen?
Ik in elk geval niet. Want ook al kreeg ik de voorbije week nogal wat ongeruste reacties op het berichtje dat ik dinsdag op facebook postte ('eerste dag in mijn eenzame harten bureau'), er is geen reden tot paniek. Omdat Lieve al een tijd maagpijn heeft en hier zo een beetje van het kastje naar de muur, of moet ik schrijven van het Centro de Saude naar de kliniek en terug, gestuurd wordt, vloog ze dinsdag naar België om zich daar door onze vertrouwde huisarts te laten onderzoeken. Er is gelukkig zo te horen niets ernstig aan de hand dus over enkele dagen komt ze zich hopelijk opnieuw in mijn armen nestelen.
Is het de eenzaamheid dan? Om het een beetje diplomatisch te verwoorden: het had erger kunnen zijn. Dat heeft veel te maken met enkele bezoekers die ik de afgelopen dagen mocht verwelkomen. Gisteren waren het Vlaamse mensen die aan de Silver Coast wonen, dat is net boven Lisboa, en die nu een rondreis in de Alentejo en de Algarve maken. Via een gezamenlijke garagist in België kwamen we enkele maanden terug met elkaar in contact op facebook en nu was er een goede gelegenheid om mekaar ook 'echt' te ontmoeten. Het is ongelooflijk hoeveel levensgebeurtenissen bij twee verschillende koppels parallel kunnen lopen. We blijken niet alleen in dezelfde stad en bijna in dezelfde wijk te hebben gewoond, we hebben ook identieke contacten in onderwijsmiddens, we zijn allebei ouders van een tweeling en een van hun kinderen geeft les in de dansschool waar onze kleindochter actief is. En nu bracht het toeval ons samen op meer dan 2.000 kilometer van onze vroegere woonplaats waar we elkaar nooit ontmoetten. Straf hé?
Vandaag had ik dan nog het onverwachte genoegen om een klasgenote uit de Portugese les in België op bezoek te krijgen. Of ik haar Tavira wou laten zien? Er zijn zaken die ik minder graag doe. Geen bezoek aan Tavira zonder een terrasje te doen. Komen we daar toch mijn bezoekers van gisteren opnieuw tegen zeker? Nee, mijn eenzaamheid is niet de oorzaak dat ik met een kater zit.
Onze Schotse overburen zijn de daders! Ze reisden deze week tamelijk onverwachts af naar hun thuisland en degene die normaal gezien voor hun kater Bo zorgt was niet beschikbaar. Ik wel dus. Nu ken ik als ervaringsdeskundige wel tamelijk veel van de omgang met honden maar van een kat weet ik alleen dat ze miauwt en meestal een eigengereid beest is. Geen probleem volgens de buurvrouw die me prompt een snelcursus 'Hoe verzorg ik een kat' gaf. En haar huissleutels. Tot nu toe loopt alles volgens plan. Het is nog volhouden tot donderdag vooraleer ik kan beoordelen of de opdracht geslaagd is. Hopelijk is tegen die tijd mijn eigen poezemien gezond en wel terug. Haar kittekat zal klaar staan. Miaauwkes!