Mijn dikke vriend Van Dale omschrijft heimwee als: het verlangen naar de geboortegrond, naar huis, bij verwijderd zijn daarvan. Saudade dus in het Portugees. Nu had ik wel al begrepen dat Lieve graag af en toe eens naar België terugkeerde maar blijkbaar zijn de familiebezoekjes van 1 week niet voldoende om het verlangen naar haar geboortegrond te blussen. Er is dus een probleem.
Vorige week waren we een week in België. Weerkundig gezien hadden we zeker niet te klagen: op enkele druppeltjes na was het de hele week zo goed als droog en op de kou waren we voorbereid. Toch liep ik naarmate de week vorderde steeds meer te balen als een stekker. Dat had niets te maken met onze activiteiten want onze agenda was goed gevuld met vooral prettige afspraken. Ik beleefde enkele culinaire hoogstandjes: zowel ten huize van vrienden als op restaurant kon ik proeven van een aantal uitstekende gerechten. Op cultureel vlak kon ik mijn honger stillen met een bezoek aan Ter Vesten (Le tout nouveau testament) en aan Siniscoop (Sprakeloos). Ook de uitstap naar Breda voor een optreden van Rob De Nijs - die afspraak staat in kleine lettertjes ergens in mijn huwelijkscontract denk ik - zou me normaal gesproken voldoening moeten geven. Om dan nog te zwijgen van het steeds enthousiaste zichzelf zijn van dochter Jellien. Maar tegen zondagavond ging het van kwaad naar erger en op dinsdag nam een heel donkere wolk plaats op stoel 21B van de vlucht Charleroi - Faro. Enkele uren na de landing was mijn hemel opgeklaard. Ik was thuis. Weg, saudade. Dat is dus een tweede probleem.
Een koppel dat bijna 25 jaar ervaring met elkaar heeft zou geen goed koppel zijn mocht er niet naar een oplossing gezocht worden. En hoe lost men in België alle problemen op? Juist, met een compromis. Bonnie zal zonder haar brompot regelmatig eens voor enkele weken haar geboortelucht gaan opsnuiven, Brompie zal intussen voor a casa portuguesa, de hondjes en zichzelf zorgen. Van een oude duivenmelker hoorde ik ooit de voordelen van het spelen op weduwschap roemen. Ik ben eens benieuwd.