Gezellig. De voorbije dagen in een woord samengevat.
Maandag was er de kennismaking met Manuela. Ik had moeten weten dat het ontbreken van de letter E aan het begin van haar voornaam een signaal was. Iedere vergelijking met het personage uit de serie films uit mijn jeugd was ongepast. Maar strijken en poetsen doet ze alvast stukken beter dan ikzelf. En zoals zovelen hier kan ze een extra centje goed gebruiken. Een win-win situatie in de periode dat Lieve haar Vlaamse wortels water geeft.
Dinsdag trok ik naar mijn lievelingsrestaurant Alvàro de Campos voor een speciale fado avond. Twee zeer jonge gitaristen uit Coimbra en een zowel letterlijk als figuurlijk knappe fadista uit Lisboa zorgden voor een uitstekend optreden. Het lekkere eten en de warme genegenheid van het personeel maakten de avond compleet geslaagd. Nadien nog naar een opgenomen voetbalmatch gekeken en het was weer zeer laat toen ik mijn bed vond.
Woensdag gaan lunchen in Alvor. Sinds kort ben ik lid van Afpop, een vereniging waarvan de leden eenzelfde eigenschap hebben: ze wonen in Portugal maar komen uit het buitenland. Het gezelschap was dus samengesteld uit mensen die uit zowat alle streken van Europa afkomstig zijn. Momenteel koester ik uiteraard vooral de contacten met enkele toffe Vlaamse koppels maar naar de toekomst zie ik wel uitbreiding mogelijk. Europa, mijn dorp. De wereld, mijn regio. Het Italiaans restaurant was een toppertje. De sfeer aan tafel kon niet beter zijn. Er werd heel wat afgelachen en daar draait het toch om nietwaar?
Donderdag volgde dan een iets mindere dag. Dochter Jellien liet weten dat ze een moeilijk examen gemaakt had. Maar misschien schatte ze het resultaat te pessimistisch in? Afwachten dus. In de vooravond zag ik de slechte prestatie van Club Brugge. Het gaf een ontnuchterend beeld van het niveau van de Belgische competitie op dit moment. Maar niet getreurd, na de wedstrijd trok ik vol verwachting naar het Parque do Palacio voor een concert van Gisela Joao. Werd dat toch geannuleerd zeker! Pech voor de toeschouwers, maar zeker pech voor de zangeres die met spoed geopereerd werd. Dan maar een terrasje gedaan en enkele uurtjes vroeger dan verwacht gaan slapen. Zelfs voor een man-op-rust kan dat deugd doen.
Vanmorgen voelde ik het effect van die extra uurtjes slaap. De ochtendwandeling met de hondjes, het ontbijt, het opruimen, het stofzuigen: het ging allemaal net iets vlotter dan anders. Zelfs in de tuin rommelde ik al wat op. Volgende week verwacht ik hier 2 VIP's dus alles moet een beetje netjes zijn. Dat het vanmorgen voor het eerst sinds vele weken enkele uren bewolkt was zal mijn energie opstoot ook wel wat verklaren.
Daarnet las ik op facebook volgend berichtje: 'Canadees koppel op leeftijd zoekt appartementje te huren op lange termijn in de streek van Tavira. Hij is 79, zij is 91. Ze zijn beiden nog in goede gezondheid maar weten niet voor hoelang nog.' Kijk, zoiets maakt me nu gelukkig zie. Het leert me ook dat ik als jong veulen (of noem het al hengst, maar zeker nog niet knol!) beschaamd zou moeten zijn mocht ik mijn tijd besteden aan kniezen en klagen. Willen jullie me hieraan herinneren als ik weer eens een zaag span? Dank u wel.