Oef! Het laatste fluitsignaal in een wedstrijd van de Rode Duivels op het WK 2018 is voorbij. Het resultaat was goed, de Belgen hebben zich vermaakt, de superlatieven zullen weer hun weg vinden in de media. Ik heb de voorbije weken dikwijls aan het boek 'De hongerspelen' en aan het 'brood en spelen' uit het Romeinse rijk gedacht. Het is gek hoe een spelletje zoveel mensen tijdelijk zo in de ban kan krijgen. Boeken zoals die over de donuteconomie door Kate Raworth interesseren de massa echter geen fluit. Deze morgen dacht ik nog om de match van deze middag te gaan bekijken in een van de Engelse pubs hier. Maar dan herinnerde ik me hoe het de naiveling - of was het een provocateur? - verging die vorige week na de nederlaag van de duivels met een Franse vlag langs de markt van Sint-Niklaas passeerde. Ik heb me dan toch maar thuis in de zetel genesteld.
Morgen volgt waarschijnlijk nog een ongeziene uitbarsting van collectieve supportersgekte in Brussel en maandag gaat iedereen weer over tot de orde van de dag. In Portugal werd die orde van de dag eigenlijk nauwelijks verstoord door koning voetbal. Zodra keizer Cristiano Ronaldo uit het tornooi verdween, was het toerisme opnieuw het gesprek van de dag bij de mensen die er hun dagelijks brood(je) mee moeten verdienen. Het is hier duidelijk te merken dat landen zoals Tunesië, Griekenland en Egypte met dumpingprijzen opnieuw hun deel van de toeristenkoek aan het heroveren zijn. Bij de restaurants die het wel goed doen hebben vele het moeilijk om aan loyale medewerkers te geraken, het personeelsverloop is enorm. Maar er zijn nog zekerheden: het zonnetje heeft zich opnieuw boven de Algarve genesteld en is duidelijk niet van plan om zich de komende maanden te laten wegjagen.
Over de zon gesproken: tijdens de drie weken die ik pas in België doorbracht heb ik geen druppel regen gezien! Wat mij meteen ook duidelijk maakte dat het niet enkel het zuiderse klimaat is dat me zo bevalt in de Algarve. Zelfs in het zonnetje en met een succesvol nationaal voetbalelftal gaat men in Vlaanderen niet fluitend door het leven. Nu is het weer te droog en te warm of wordt iemands lievelingsspeler op de bank of op de verkeerde positie op het veld geplaatst. Zelfs over de komst van een tweede naaktstrandje aan de Belgische kust ontstaat er ophef. Op Ilha de Tavira liggen naturisten ongestoord discreet op enkele honderden meters van de commerciële strook, hun naakte lichamen enkel bedekt met de mantel der verdraagzaamheid. Een fluitje van een cent. Al meen ik gezien te hebben dat er ook wel exemplaren van een halve euro tussen bengelden. Maar dat kan even goed aan mijn nieuwe bril liggen.