September was de warmste maand ooit in Portugal. Ik, Flacco dus, heb het geweten. 0p mijn hondenpaspoort staat wel dat ik een shi-zhu ben, maar de ambtenaar van de burgerlijke stand wist niet dat mijn mama boem-boem deed met een boomer. Ik ben dus niet enkel wat beter uit de kluiten gewassen dan een rasechte shi-zhu maar heb ook een dikkere vacht. Dat weet het kleinste kind maar mijn baasje blijkbaar niet. De slimmerik heeft tot gisteren gewacht om mij een zomersnit te laten aanmeten. Hij vertelt wel dat de wachttijd bij de Portugese kapster zeer lang was, maar hem kennende zal hij wel weer aan zijn centen gedacht hebben. Enfin, ik loop er nu eindelijk heel wat frisser bij en dat ik op facebook de opmerking krijg dat ik op een gestroopt konijn gelijk, zal mij worst wezen. Ik heb wel andere dingen aan mijn hoofd dan mij daar druk over te maken.
Neem nu bijvoorbeeld het nieuwe hondenvriendje van mijn vrouwtje. Een volbloed shi-zhuutje, geboren in december van vorig jaar. Ja man, wat een brokje energie is me dat! Een duracelkonijn in het kwadraat. Het verschil met mijn oude vriend Amor kan niet groter zijn. Geen minuut laat dat mormel me met rust. Om mijn frustratie nog groter te maken mag ik ook niet vragen aan mijn baasje of er een verband bestaat tussen de huidskleur van dat monsterbolletje en zijn gedrag, want dan verdenkt hij me van sympathie voor het ultrarechtse gedachtengoed. Maar hij zelf heeft het gemakkelijk: mijnheer ligt op zijn gemakje in de zon om zijn eigen bruin kleurtje te onderhouden, terwijl ik heel de dag op de vlucht moet gaan voor een bruin mormel dat voortdurend aan mijn gat wil komen rieken. En dan zou ik nog niet eens mogen grollen!
Nu woont hij toch al een hele tijd in het zuiden maar mijn baasje moet toch nog veel leren over het Portugese leven. Een tijdje terug vertelde hij hier over de 'streling' die zijn auto kreeg. Drie weken geleden werd uiteindelijk een afspraak vastgelegd voor de herstelling. Enkel de officiële Toyota garage in Faro werd goed genoeg bevonden voor deze klus. De duur van de herstelling werd vastgelegd op 4 dagen. Daar ging baasje weer eens in de fout. Toen hij bijna 3 weken later zijn beklag maakte bij zijn verzekeringsagente maakte deze hem andermaal wat wijzer in het leven op zijn Portugees. Een prognose van 4 dagen is hier een synoniem voor het feit dat het lang ging duren. Bovendien had hij een vervangwagen ter beschikking, dus vanwaar dat zenuwachtige gedoe? Hij is zeker de tijd al vergeten toen hij aan zijn baas vroeg of die een minuutje had? Dat kon ook wel eens wat uitlopen meen ik mij te herinneren.