Zowel Lieve als ikzelf zijn echte fado liefhebbers geworden. Het is een vaste gewoonte die we hier opbouwden: onze wekelijkse fado avond. Voor wie het niet zou kennen: fado is een typisch Portugese muziekstijl waarbij een zanger of zangeres (de fadista) begeleid door 2 muzikanten liederen uit het zeer uitgebreide fado repertoire zingt. De ene muzikant bespeelt de klassieke gitaar en de andere de Portugese gitaar. Opmerkelijk aan dit laatste instrument is dat het 12 snaren heeft, het dubbele van een klassieke gitaar. Het muzikale trio maakt geen gebruik van versterkers en gewoonlijk wordt opgetreden in een klein zaaltje of in een restaurant. Het publiek wordt verondersteld om tijdens het optreden stil te zijn. In de teksten gaat het meestal over eenzaamheid, het missen van een geliefde, het verlangen naar huis, kortom over saudade. De bakermat van de fado is Lissabon waar in bepaalde wijken nog tal van fadohuizen te vinden zijn. Al te vaak zijn dat plaatsen geworden waar toeristen in de val gelokt worden om naar een flauw afkooksel van de échte kunstvorm te luisteren en hiervoor (te veel) te betalen. Insiders vertelden me dat er op dit vlak tegenwoordig meer authenticiteit te vinden is in de Algarve.
Dat is zeker het geval in Tavira waar onder andere restaurant Alvaro de Campos een wekelijkse fadoavond organiseert waarbij ze beroep kunnen doen op een aantal uitstekende muzikanten en fadistas. Omdat we eigenlijk al een stukje meubilair geworden zijn in deze zaak hebben we ook stilaan een band opgebouwd met de artiesten. Sommigen werden zelfs onze facebookvrienden. Zo kwamen we te weten dat over enkele weken een trio van hen een optreden wist te versieren in restaurant Zé Dias in Sao Bras de Alportel, een 30 kilometer van Tavira. Dus leek het ons wel een goed idee om hen daar eens te gaan verrassen.
In België tik je het adres van een restaurant in in de GPS en je kan er probleemloos naartoe rijden. Enkel het fileleed kan wat roet in het eten (!) gooien. In Portugal is het begrip 'adres' van een heel andere orde. Zo staat op het adreskaartje van restaurant Zé Dias buiten een telefoonnummer en een emailadres enkel 'Estrada de S.Bras - Loulé Fonte da Murta S.Bras de Alportel'. Het is zinloos om dit in te tikken: mijn GPS-vrouw begint er zelfs niet aan. Dus trokken wij gisteren al eens op verkenning.
Onze Vlaamse logica stuurde ons naar het centrum van de gemeente Sao Bras de Alportel. We parkeerden de auto en zouden vlug het restaurant vinden. Niet dus. Uiteindelijk dan maar aan een vriendelijk uitziende dame de weg gevraagd, en ja hoor, ze kende het restaurant. Het lag wel 4 kilometer buiten het dorp. Ik was blij dat mijn volharding om wat Portugees te leren vruchten begint af te werpen want we geraakten op onze bestemming. Die bleek echter geen klein restaurantje te zijn maar iets dat vergelijkbaar is met de baanrestaurants genre Bell's Café die vroeger welig tierden langs Vlaamse wegen. Zodra duidelijk werd dat we kwamen reserveren (het restaurant was eigenlijk nog niet open) werden we uiteraard hartelijk ontvangen en de boeking vastgelegd. Dat hopen we tenminste want alles verliep uitsluitend mondeling...
Vanaf nu heeft ons leven er nog een dimensie bijgekregen: we zijn groupies !!