Maandag 19 december, 21 uur.
Na een weekje in België is het tijd om vanuit Sint-Niklaas richting luchthaven Charleroi te rijden. Daar overnachten we in een hotelletje want de vlucht naar Faro is voorzien om 06u50. Eigenlijk kan ik dus beter het woord 'overuren' gebruiken in plaats van overnachten. We hebben een goed gevulde week achter de rug. Naast de bezoekjes aan de kinderen deed het ook deugd om enkele vroegere collega's te ontmoeten. Er blijkt het afgelopen jaar niet veel nieuws onder de zon te zijn gekomen. De ratrace wordt onverminderd gelopen en het zijn nog steeds dezelfde mensen die verkiezen om er verder aan deel te nemen. Gelukkig blijven ook de anderen op hun strepen staan en kunnen zij wél verstandig omgaan met de druk die hen opgelegd wordt.
Dinsdag 20 december, 03u45.
Vrijwel gelijktijdig lopen zowel mijn gsm-wekker als die van Lieve af. Een kattenwasje later lopen we goed ingeduffeld naar onze huurauto die er flink aangevroren bijstaat. Het is -1° Celsius. Van een ruitenkrabbertje geen spoor te bekennen, dus laten we de tijd en de automotor het werk doen. Dan tanken we de auto vol, netjes zoals in het huurcontract vermeld staat: 'vol ophalen, vol terugbrengen'. Indien de verhuurfirma zelf moet gaan tanken betaal je voor vloeibaar goud in plaats van voor benzine.
Dinsdag 20 december, 04u30.
Het moment van de waarheid: doen ze het of doen ze het niet? En jawel hoor: na het parkeren van het autootje halen we deze keer ALLE valiezen uit de koffer en van de achterbank. Net zoals de handbagage en het gps-systeem dat we mee hadden. De chauffeur van de pendelbus tussen de parking en het luchthavengebouw fronst zijn wenkbrauwen als hij onze hoeveelheid bagage bekijkt maar doet er verder het zwijgen toe. Hij zal wel het een en ander gewend zijn.
Dinsdag 20 december, 04u45.
Afgifte van de ruimbagage. Onze eerste koffer blijkt 21 kg te wegen. We hadden hem voor 20 kg geboekt. 'Geen probleem' probeer ik me er door te bluffen, de 2 andere valiezen wegen zeker minder dan de toegelaten 15 kg per stuk. Niet dus. Exact 30 kg tesamen, dus in totaal 1 kg overgewicht. Ik krijg de keuze: 10 euro gaan bijbetalen of een valies 1 kg lichter maken. Omdat ik geen zin heb om mijn sexy lingerie tentoon te spreiden in de luchthaven dok ik maar af. Zo vroeg op de dag ontbreekt me trouwens ook de energie om in discussie te gaan. Bijvoorbeeld over het ijkingsrapport van hun balans. Of over de 20 kg overgewicht van de passagiers die net voor ons passeerden. Dat zat wel niet in hun valies maar hun buiken vliegen toch ook mee?
Dinsdag 20 december, 05u15.
Onze passage bij de veiligheidscontrole verloopt in een enorme drukte maar toch vrij vlot. We hebben dan ook nog voldoende tijd om een koffietje te drinken en om de I-pad wat extra op te laden. Het aan boord gaan is intussen zo'n routineklus geworden dat Lieve zelfs het opstijgen vanuit dromenland beleefde. Om pas bij de landing terug wakker te worden. Ik wissel slapen, lezen en muziek beluisteren af. Met nadruk op het eerste.
Dinsdag 20 december, 09u30 Portugese tijd.
Op weg van Faro naar Tavira halen we eerst onze honden op die tijdens onze reis in de hondenkennel verbleven. Enfin, ze waren eerder op hotel dan in een kennel. Hun vijfsterrenverblijf heet niet voor niets 'DogSpa'. Flacco ging er zelfs naar de kapper, onze viervoeters mogen niets tekort komen.
Dinsdag 20 december, 12 u.
Het huis wordt gelucht, de valiezen zijn uitgepakt, we hebben wat gegeten en voor de volgende uren zit mijn agenda geblokkeerd. In een buitentemperatuur van zo'n 18 graden leg ik mij in het zonnetje te rusten. Ik ben thuis.