Wie denkt dat we onze dagen hier niet gevuld krijgen is aan een tweede mening toe. Tot mijn verrassing is het nu dinsdag en ik heb mijn wekelijks blogtekstje nog niet geschreven. Dikke foei, Hubert! Maar eigenlijk wel een leuke vaststelling. Het was dan ook weeral een week die voorbijgevlogen is.
Zoals ik vorige keer vermeldde zijn we naar de voetbalinterland Gibraltar - België gaan kijken in het Estadio de Algarve. Ik had me weer eens onnodig zorgen gemaakt. Hoe toegangskaarten voor de match verkrijgen? Je rijdt naar het stadion, gaat daar naar het loket, legt 10 (!) eurootjes neer en je hebt een kaartje voor de hoofdtribune. Er staan enkele foto's in de fotogalerij. Intussen weet iedereen dat het hier in de Algarve geen stormloop voor de match werd. Wanneer je met zo'n 1.500 mensen in een stadion zit met een capaciteit van 30.000 plaatsen kan je niet op de koppen lopen. Kan je zelfs niet eens van kop tot kop springen. De voetbalbond van Gibraltar had niets aan het toeval overgelaten want bij het binnenkomen werd iedereen grondig gefouilleerd. Men had zelfs beroep gedaan op het Portugese leger. Geen vuurpijl of rookbom is er binnen geraakt. Per 10 kijkers was er een steward voorzien. Safety first dus. Met friendship op de tribune en dedication op het veld. Op het feest naar aanleiding van mijn honderdste verjaardag zal ik kunnen vertellen dat ik er ter plaatse bij was toen het snelste eerste doelpunt in de geschiedenis van het wereldbekervoetbal gemaakt werd. Nu nog een steen verleggen in een rivier en mijn leven zal geslaagd genoemd worden.
Ook hier in Portugal is het academisch jaar van start gegaan. Met Lieve en ikzelf als nieuwe studenten. Nu ja, studenten. Het academische niveau is eerder bescheiden te noemen. De eerste les vergat de prof te komen. Het manusje-van-alles van de Academia Sénior nam zonder verpinken zijn plaats is en deed dat met enorm veel enthousiasme. Net zoals ze dat doet met het inschrijven van nieuwe leden, het zetten van thee en het aanvullen van de koekjes tijdens de pauze. We leerden al direct het verschil tussen 'bon dia', 'boa tarde' en 'boa noite'. Niet echt een openbaring voor wie al 3 jaar Portugees studeert. Maar we komen er eens mee onder de mensen. Mensen uit Engeland, Frankrijk, Italië, Duitsland, Nederland, Noorwegen, Denemarken, Zweden... en wij.
Vrijdagavond was het de voorlopig laatste Fado avond. Het restaurant wordt heringericht en sluit de deuren tot december. Het afscheid was zuiders warm. We zijn benieuwd of de heropening er wel nog dit jaar komt. We hebben toch al een alternatief ontdekt: ook in Santa Lucia, net buiten Tavira, is er een fado restaurant.
In het weekend bezochten we de NCA-jaarmarkt in Krazy World Algoz. Op deze jaarmarkt verzamelden enkele tientallen Vlaamse en Nederlandse ondernemers met een zaak in de Algarve, die daar in een gezellige sfeer hun producten probeerden te verkopen. We deden enkele ideetjes op, ik volgde drie workshops (creatief schrijven, creatief met taal en golf) en we smulden van échte Hollandse rookworst.
Neem hier nog de nachtelijke uitzendingen van Villa Politica bij en jullie zullen me vergeven dat ik jullie deze keer iets langer op jullie honger liet zitten nietwaar?