Portugal is een veilig land waar het goed om te leven is.
Toch wil ik graag een tip meegeven aan mensen die er ooit aan zouden kunnen denken om mijn voorbeeld te volgen.
Leer de taal. En denk vooral niet te vlug dat je ze kent.
Met mijn steeds groeiend zelfvertrouwen, én dito haar, stapte ik deze week binnen bij de kapster. Jawel, de kapster en dit was geen toeval noch vergissing. Als ik me dan toch wil laten knippen dan kan dit vanaf nu evengoed door een vrouw gebeuren. Zoals overal in de Algarve werd ik vriendelijk in het Engels verwelkomd, waarop ik met een zekere fierheid antwoordde dat de lieve dame gerust Portugees mocht spreken want dat ik mijn kennis van die taal verder wilde oefenen. Waarna ik vervolgens zonder verpinken op de vrouw af vroeg: 'Cortar a cabeça se faz favor'. En ik glunderde. Zij vroeg of ik wel zeker was. En ik twijfelde. Ze legde lachend uit dat ik haar net gevraagd had om mijn hoofd af te snijden. Dus ik blunderde. 'Cortar o cabelo?' stelde ze voor. En ik knikte stilletjes.
Met dezelfde jeugdige onbevangenheid slaag ik er ook nog regelmatig in om 's avonds 'bom dia' te zeggen in plaats van 'boa noite'. Dat is zoals iemand om negen uur 's avonds 'goede morgen' wensen.
En weet je wat het leuke is? Ik trek het me niet aan onder het motto 'niet geschoten is altijd mis'.