Het heeft enkele weken geduurd voordat ik aan het neerschrijven van indrukken over mijn eerste kennismaking met Brazilië begon. Maar zelfs nu nog worstel ik met tegenstrijdige gevoelens.
Om te beginnen kan je je geen degelijke mening vormen over zulk gigantisch land als je er maar enkele dagen verblijft. Als passagier van een cruiseschip ben je bovendien niets meer dan een wandelende kredietkaart en wees maar zeker dat men zowel in Recife, Salvador als Cabo Frio die financiële melkkoeien al vanop grote afstand herkent. Nu had ik wel het voordeel dat ik met ons groepje Vlamingen uitstappen kon doen die georganiseerd werden door het Belgisch reisbureau. Rondleidingen met een minibusje en niet in het spoor van de karavaan autocars die door de rederij afgehuurd werden. We vielen dus iets minder op.
Ik was onder de indruk van de prachtige natuur, proefde de sfeer op lokale marktjes en bezocht schitterende kerken en gebouwen. De stranden op Cabo Frio waren bij de mooiste die ik ooit zag: wit zand, helderblauw water, donkerbruine vrouwen... Hier is volgens mij de uitdrukking 'binnensmonds kwispelstaartend' op zijn plaats om te omschrijven hoe ik me voelde bij het zien van al dat moois.
Na het cruisegedeelte verbleven we nog 3 dagen In Rio de Janeiro. Tijd genoeg om van deze wereldstad te proeven en ik moet zeggen: het smaakte niet naar meer. Het zogezegde onveiligheidsgevoel in Vlaamse centrumsteden is een lachertje in vergelijking met de sfeer in Rio. Langs alle kanten werd ik bestookt met goede raad: ga niet alleen buiten 's avonds, wandel na zonsondergang niet op het strand, draag geen uurwerk of sierraden, verstop uw fototoestel onder uw shirt.... We verbleven in een hotel aan het strand van Copacabana maar zelfs daar was het geen pretje om overdag eventjes op een terrasje te gaan zitten. Voortdurend kwam men spullen te koop aanbieden, bedelen en het leeggoed van de tafels wegnemen. Voor het recycleren van blik en plastiek krijgt men daar een kleine vergoeding dus dat op zich is al voldoende om er een handeltje in op te zetten.
Het verschil tussen arm en rijk is enorm en overal zichtbaar. Wie het geluk heeft om bij de betere klasse te behoren leeft in een gevangenis. Nergens zag ik ooit zoveel afsluitingen, hekken, tralies en bewakingsagenten dan in Rio de Janeiro. De foto die de diepste indruk op mij gemaakt heeft nam ik op het strand van Ipanema. Op deze foto staat een stukje van het piepkleine strandje, een enorm vijfsterrenhotel en daarachter de favela's, zoals de krotwoningen in Brazilië genoemd worden. Zou je bij het boeken van een kamer moeten kiezen tussen zicht op zee of zicht op de miserie? Een gids vertelde me dat de fameuze 'girl' uit het wereldberoemde liedje nog steeds leeft en intussen de 70 voorbij is. Daar zou ik eens een babbeltje mee willen doen. Of nee, toch maar niet, om een nieuwe afknapper te voorkomen.