Amor (A): Het gaat tijd worden dat we nog eens de gelegenheid krijgen om zelf eens onze blogblaf te laten horen.
Flacco (F): Zo denk ik er ook over, we tellen hier op de blog precies niet meer mee.
A: Maar enfin, baasje heeft het toch eindelijk door dus hier gaan we.
F: Wat een toffe dag was dat vandaag zeg !
A: Maar wel vermoeiend hoor, ik ben met mijn 10 jaar nu niet direct meer van de jongste. Ik hoor bijna bij de Gold(en) Club, hihi.
F: Gij weet altijd iets gij, als ge heel de dag in uw nestje ligt loopt ge er ook niet echt gelukkig bij precies.
A: Ge hebt gelijk, ik mag niet klagen vandaag. Slim als ik ben, had ik het vanmorgen direct opgemerkt: er stond iets te gebeuren.
F: Niet moeilijk hoor, als baasje begint spulletjes in de auto te laden en ook onze drinkbak en water meeneemt, dan weet ik al wat er gaat komen. Alleen hoopte ik stilletjes dat het weer niet voor een uitstap van 3 dagen zou worden, zoals begin 2016, weet ge dat nog?
A: Ge moogt gerust zijn. Nee, vandaag viel het geweldig mee: baasje sprak van 150 km tot Odemira in de Alentejo.
F: Daar werden we ontvangen door een toffe madam die baasje nog kende van toen hij in België Portugese les volgde en die daar een huisje heeft.
A: Baasje kreeg al direct de vraag om mee te gaan naar boven!
F: Dat kwam omdat er op het dak een terras was, waar de mensen blijkbaar een lekkere BBQ gegeten hebben.
A: En wij een flinke bak fris water dronken.
F: Daarna maakten we een flinke wandeling langs de mooie plaatsjes van Odemira, langs de rivier en zo.
A: Een Portugese dame sprak zelfs tegen mij. Volgens mijn baasje zei ze dat ik een heel mooie hond was. Hm.
F: Ze droeg wel dikke brilglazen heb ik gezien. Gelukkig was het in de Alentejo vandaag bewolkt en heel wat minder warm dan in de Algarve, want anders was de wandeling wel veel korter geweest.
A: Het vrouwke zou zeggen: 'Dat kunnen ze ons weeral niet meer afpakken'.
F: Over het vrouwke gesproken: wanneer komt die eigenlijk terug? Ik mis haar knuffels wel hoor.
A: En baasje is ook stiller dan anders heb ik de indruk. Ik hoor hem iets zeggen van over enkele weken.
F: Laat ons hopen, want als ik hem zie knoeien met het huishouden krijg ik steeds de slappe hondenlach.
A: Ssst, seffens hoort hij ons en dan krijgen we geen koekje meer als we in de bench mogen.
F: Ik zeg al niets meer.