Op een koude derde december 1993 hebbben Lieve en ik 'ja' geantwoord op een niet alledaagse vraag en sindsdien zijn we een getrouwd koppel. Niemand kon toen vermoeden dat ik exact 24 jaar later hierover vanuit Portugal in 24 zinnen van 24 woorden een kort blogje zou neerpennen. Vandaag is zo een van die uitzonderlijke dagen dat een mens in gedachten verzonken naar de film van een deel van zijn leven kijkt. De echte betekenis van 'goede en kwade dagen', zoals uitgesproken in de huwelijksbelofte is, zoals bij ieder koppel, intussen meerdere keren van toepassing geweest. Zonder te veel in de privésfeer te duiken of zoals het plechtstatig zou klinken 'de kroon te ontbloten', deel ik toch enkele memorabele gebeurtenissen.
Met een zekere kans op slagen een nieuw samengesteld gezin vormen waarbij beide partners kinderen uit een vorige huwelijk meebrengen, vereist enkele onontbeerlijke attributen. Om te beginnen is het noodzakelijk om elkaar zelfs over de allerkleinste kleinigheden onmiddellijk en tot in de details op de hoogte te brengen. Vervolgens moet je constant een voorwerp gebruiken dat je nooit op een huwelijkslijst zal zien staan, maar dat van onschatbare waarde is: een apothekersweegschaal. Uiteraard is ook liefde vereist maar je begrijpt dat woord pas echt als de vlinders in de buik zich verplaatst hebben naar jouw hart. Om deze uiterst ingewikkelde cocktail te vervolledigen en om het geheel op smaak te brengen heb je ook nog een flinke dosis humor nodig.
Donkere dagen waren er ook bij en we hebben afscheid moeten nemen van mensen die we een veel langer en gezonder leven hadden toegewenst. Het pijnlijkst waren de periodes dat we het ondraaglijke en o zo onrechtvaardige verlies moesten verwerken van een nog niet of pas geboren kindje. Het is in deze periodes dat woorden nooit troost brengen maar alleen de aanwezigheid van een zielsverwant het leven nog een beetje zin geeft. Recentelijk ontketende Lieve's heimwee naar Vlaanderen een orkaan van gevoelens maar ook nu weer bleken onze fundamenten sterk genoeg om een oplossing te vinden. Het verleden is een achteruitkijkspiegel: je hebt het nodig maar je mag er slechts af en toe naar kijken of je knalt ergens tegenaan.
Dus leerden we door de tegenslagen, waarmee iedereen wel te maken krijgt, extra aandacht te schenken aan de talrijke deugddoende zaken in ons leven. Ik besef goed dat het in dit aardse tranendal maar aan weinigen gegeven is om een belangrijk deel van zijn dromen te mogen waarmaken. Ook weet ik dat het me niet gelukt zou zijn zonder meeval en de hulp die ik van de vrouw van mijn leven kreeg. 'Dankbaarheid is een bloempje dat in weinig harten bloeit' klinkt misschien wat te stroperig maar ik heb er toch een speciaal plaatsje voor gereserveerd. Ik ben realistisch genoeg om te beseffen dat het onwaarschijnlijk is dat we er samen nog een rit van 24 jaar zullen aan toevoegen.
We maakten van deze dag iets speciaals met een excellent etentje op een absolute wereldplek met uitzicht op het prachtige strand van Praia Verde. Vanavond blijven we thuis verder nagenieten: kijkend naar onze vroeg geplaatste kerstboom, luisterend naar gesnurk van onze viervoeters en luierend onder ons fleece dekentje. Dat is geen overbodige luxe want ook in de Algarve is het winter en zakt de temperatuur na zonsondergang vlot beneden de tien graden. Een goede training voor volgende week: Rob De Nijs viert zijn 75° verjaardag in de Lotto arena en daar mogen we uiteraard niet ontbreken!